Dana 6. rujna 1688. došlo je do oslobađanja Beograda od osmanske vlasti, pod kojom je taj grad bio još od 1521. godine. Osmanlije su, dakle, Beogradom vladale tijekom prethodnih 167 godina, a kroz to su razdoblje nastojale više puta osvojiti čak i Beč. Nakon neuspjeha posljednje osmanske opsade Beča 1683. ratna se sreća praktički u potpunosti okrenula protiv Osmanskog Carstva. Vojska Habsburške Monarhije zauzela je u prilično kratkom vremenu Ugarsku, a nastavila je napredovati i dalje u smjeru jugoistoka tj. prema Balkanskom poluotoku. Habsburgovcima su određenu pomoć pri tim osvajanjima pružile i druge europske kršćanske države.

Vođa habsburškog napada na Beograd 1688. bio je bavarski knez izbornik Maksimilijan II. Emanuel, jedan od najambicioznijih europskih vladara tog vremena. Vladao je Bavarskom kao suverenom državom s prijestolnicom u Münchenu, a imao je ambicije prema proširivanju vlasti svoje dinastije Wittelsbach na mnoge druge dijelove Europe. Oženio se Marijom Antonijom iz dinastije Habsburg, najstarijom kćerju cara Leopolda I. (vladara Habsburške Monarhije u trenutku spomenutog oslobođenja Beograda).

Osim što je tim brakom postao carevim zetom, Maksimilijan II. Emanuel potencijalno je stekao još veći dobitak. Naime, Marija Antonija bila je po majčinoj liniji predviđena nasljednica španjolskog prijestolja pa je Maksimilijan II. Emanuel po supruzi trebao postati kraljem-suprugom Španjolske i njenih brojnih kolonijalnih posjeda (koji su se u to doba prostirali od Filipina preko Meksika do Južne Amerike). Jedan sin Maksimilijana II. Emanuela kasnije je postao i Carem Svetog Rimskog Carstva.

Pri osvajanju Beograda Maksimilijan II. Emanuel raspolagao je s otprilike 34.000 naoružanih ljudi. Među njegovim je podređenim časnicima pri toj opsadi bio i znameniti princ Eugen Savojski, kojem su u tom trenutku bile samo 24 godine (Maksimilijan II. Emanuel nije bio mnogo stariji, sa samo 26 godina). Habsburškoj su vojsci pri osvajanju Beograda pomogli i Srbi pod vodstvom podvojvode Jovana Monasterlije. Napad su izveli tako da su se najprije 7. kolovoza iskrcali na Adu Ciganliju u Savi, a zatim preko pontonskg mosta napali predgrađe Ostružnicu. Beograd je pao nakon oko mjesec dana opsade. Osmanlije su već za dvije godine ponovno zauzeli grad.